Iedere langdurig zieke moet meerdere energieverslindende en vaak ingrijpende medische behandelingen ondergaan. Dit geldt des te meer wanneer sprake is van baby’s, peuters, kleuters, oudere kinderen en jonge volwassenen, omdat zij nog volop in ontwikkeling zijn en aan het begin van hun leven staan. Ook voor de familie, vriendenkring en voor hulpverleners vraagt iedere langdurige ziekte veel inspanning. Vooral door de onzekerheid en angst om de eigen gezondheid of, als ouder, die van hun kind, krijgt men emotioneel veel te verwerken. Emilio (6 mnd.) heeft kanker.

De lichamelijke, geestelijke, emotionele, sociale gevolgen van een langdurige ziekte zijn niet altijd eenvoudig vast te stellen. De lichamelijke ongemakken hebben de tijd zich te vertalen in geestelijke en sociale verschijnselen en andersom. Hierdoor is niet alleen sprake van een aangetaste lichamelijke gezondheid, maar ook van een verminderde geestelijke (psychische) gezondheid. Als gevolg komt het functioneren in de familie, vriendenkring, school, studie en werk onder een voortdurende druk te staan.

De behandeling van deze ziekten is vaak op zichzelf een oorzaak van lichamelijke en geestelijke kwalen. Het gaat hier, in geval van kinderkankers, om chronische kwalen, nieuwe (secundaire) kankers, psychologische en emotionele belemmeringen, vruchtbaarheidscomplicaties, en leerproblemen. Deze gevolgen resulteren weer in moeilijkheden bij de scholing en bij (het vinden van) arbeid.

Iedere langdurige ziekte is een bron voor sociale isolatie. Zo wordt een langdurig ziek kind niet alleen door de ziekte zelf en door de behandeling, maar ook door het langdurig ontbreken van een sociale en educatieve stimulans, in de verdere intellectuele ontwikkeling belemmerd.