commercialisering van het milieubeheer

Het is maatschappelijk ongewenst wanneer milieubeheer vermarkt. Als een vuil milieu meer winst oplevert dan een schoon milieu, verdwijnt de stimulans voor een brongerichte aanpak van emissies.    Op winstmaximalisatie gerichte milieubedrijven hebben meer baat bij dure zuiveringstechnieken dan bij een brongerichte en preventieve benadering, transparantie en participatie van gebruikers bij de aanpak. Zware lobby door chemieconcerns 1) en ook milieubedrijven 2) richting overheden, zet maatschappelijk verantwoorde besluitvorming en maatschappelijke innovatie onder druk en remt de ontwikkeling van een land.   Commercie speelt tegenwoordig in het hele publieke domein. Een milieubeheerder die aansluiting zoekt bij een (andere) traditionele nutssector, bijvoorbeeld de gezondheidssector, met het doel gezamenlijk een emissie terug te brengen, wordt ook in deze sector meer en meer geconfronteerd met irrationele commerciële motieven en een afnemende publieke zorgfunctie.

 
Maatschappelijk verantwoorde besluitvorming zal randvoorwaarden moeten creëren opdat essentiële maatschappelijke diensten zoals milieuzorg, en onmisbare “producten” zoals water 3), gevrijwaard blijven van commerciële en andere irrationele kortetermijndoelen.


1) Overveld van PJM 2009 Microverontreingingen bedreigend voor Europese waterkwaliteit, Milieu 2009(5)23-27; of meer uitgebreid: Overveld van PJM 2008, Countering synthetic substances which threaten the drinking water quality: strategy formulation for enhanced protection of drinking water interests in the course of European Union decision-making, TUD thesis.
2) Pigeon M. 2008, Turning on the taps in Brussels. Veolia Environnement’s lobbying activities on water at an EU level, report Corporate Europe Observatory, Brussels.
3) Zie bijvoorbeeld het standpunt van Jan Willem Goudriaan, Deputy Secretary General of the European Federation of Public Service Unions, van 2 mei 2012.
 
Afb: Frits Ahleveldt, hikingartist.com