Wanneer de gezondheid door synthetische stoffen en andere oorzaken wordt aangetast, heeft dit ook gevolgen voor de samenleving als geheel. Bij een toenemend aantal chronisch zieken zal een steeds groter aandeel van de bevolking aanspraak doen op de gemeenschappelijke middelen, zoals medische behandeling en onderzoek. Een groter aandeel van de mensen zal minder geschikt zijn voor de volle deelname aan arbeid. Iedere langdurig ziekte brengt voor de samenleving vele verschillende kosten met zich mee en vormt daarmee een enorme economische belasting 1).
 
Met name de groeiende groep jonge mensen die lijden aan chronische ziekten, belemmert de nationale economie en de toekomstperspectieven van een samenleving. Dit geldt des te meer voor een samenleving, waarin steeds minder jongeren de lasten van steeds meer ouderen zullen moeten dragen. Vanuit een economisch en beleidsmatig gezichtspunt vertegenwoordigen jongeren een enorme toekomstige potentie voor een samenleving 2).
 
De vervuiling van bodem, water, lucht en voeding met industriële stoffen brengt daarnaast enorme beheerskosten met zich mee. Denk hierbij aan monitoring, onderzoek, beleidsontwikkeling, vergunningverlening, controle, juridische kosten, verbetering van de rioolwaterzuivering en drinkwaterproductie, enz.
 
De vraag ligt voor de hand wie aansprakelijk is voor al deze kosten.


1) Voor een indicatie van de omvang van deze kosten, berekend door de Europese Commissie, zie onder kosten & baten REACH.
2) Overlevers van kinderkanker, bijvoorbeeld, leven gemiddeld 66 jaar, uitgaande van een gemiddelde leeftijd tijdens de diagnose van 6 jaar, Parsons en Brown, 1998.

Foto: jruthdb Flickr.com